Mor menekşeler gibi ağaç diplerinde, çalı aralarında gizlenen çekingen ayrıntıları nasıl da görüyor Yener; kırılganlıklarını örselemeden, birer birer nasıl da alıp her birini, elinde kitabı, bir kır kahvesinde oturmuş yaşamın anlamını arayan ya da çimenlere uzanmış düşlere dalan okurların öykülerine gizlice yerleştiriveriyor... Ve Mavisel Yener, kendi öykülerinin içinde sessizce dolaşıp sözcüklerini, dile ve yaşamın özüne olan duyarlılığı ile ışıklandırırken, yolunu bulamayan erkekleri, kimliğini arayan kadınları, sürekli değişen zamanı, unutulmuşlukları, görünmez ayrıntılar olmaktan çıkarıp kozasından kurtulan mavi bir kelebeğe dönüştürüyor.